11 lipca 2014 r. - Defenestracja wrocławska - Tej rocznicy miasto nie obchodzi, a powinno z najwyższą pokorą, jako pamiątkę reakcji mieszkańców na obsadzanie urzędów miejskich (rajców, burmistrzów, ławników) przez wąską grupę patrycjuszy i postępujący wraz z tym ogólny upadek prawa i porządku.
Defenestracja wrocławska (wyraz defenestracja oznacza wyrzucenie przez okna budynku, znienawidzonych notabli sprawujących władzę). A było to tak: patrycjat Wrocławia ignorując pospólstwo doprowadził do wykluczenia przedstawicieli cechów rzemiosł z udziału w radzie miasta (pozostały im dwa miejsca), a sobie przyznał miejsca uprzywilejowane. 18 lipca 1418 r. doszło do buntu i krwawego powstania cechów. Wywołali go rzeźnicy i sukiennicy, którzy z kościoła św. Klemensa ruszyli na ratusz. Po wyłamaniu zaryglowanych drzwi do ratusza tłum wkroczył do Sali Sądowej skąd schodami udał się na piętro do Sali Wielkiej. Tłum wywlókł przerażonych rajców z seniorem na czele, których następnie ścięto pod pręgierzem. Jeden rajca próbował ratować się rozpaczliwą ucieczką na wieżę z której został zrzucony na piki. Zginęło wówczas siedmiu rajców, a wśród nich senior Mikołaj Freiberg. Ofiarami byli również rajcy cechowi. W następstwie powstania, dla uspokojenia nastrojów powołano nową radę podporządkowaną cechom, którą zatwierdził król Czech i Niemiec Zygmunt Luksemburski. Dwa lata później luksemburczyk przystąpił do karania przywódców buntu z roku 1418. Cesarz oskarżał ich o nielojalność wobec władcy i władzy. Na ścięcie skazano trzydzieści osób. Drugie tyle zostało dożywotnio wygnanych z Wrocławia.
Osiedle Huby
71 336 96 22
